วันเสาร์ที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2552

LOVE POEM


ในขณะที่เราคิดถึงคน ๆ นึงตลอดเวลา
เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก้อเป็นได้
และบางครั้งก้อมีคนคิดถึงเราโดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน

บางครั้งการฝันคนเดียว มันก้อดีกว่าการได้รู้ความจิงที่ว่า
สิ่งที่เราคิดทั้งหมด มันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว
ฉะนั้น ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมกับความฝัน
มากกว่าการได้รับรู้ความจิง

การไม่ได้เป็นที่หนึ่งในจัยเค้า ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า ...
เราอาจเป็นที่สอง ซึ่งมันก้อยังดีกว่าที่สาม ที่สี่ ...
และหากเราเป็นที่สิบ ในจัยเค้า ...
ก้อคิดว่า ดีกว่าไม่มีความสำคัญอะไรในจัยเค้าเลย

แต่โปรดจำไว้เถอะว่า
หากหัวจัยคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดัง ๆ
พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า ... ฉันเหนื่อยเหลือเกินแล้ว
โปรดห้ามจัยเถอะ ก่อนที่ฉันจะอ่อนล้าไปมากกว่านี้
ก้อจงชอบต่อไปเถอะ

การรักใครสักคน ไท่ต้องการความพยายาม
“การตัดจัย” ต่างหากที่ใช้ความพยายามอย่างมากมาย
ลองชั่งน้ำหนักในจัยเราดูสิว่า ความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า
กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า
อันไหนมันหนักกว่ากัน

อย่าโทษตัวเองที่มาเจอเค้าสายเกินไป…
อย่าโทษเค้าที่ไม่มีจัยให้...
อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน
แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง
ที่อย่างน้อยถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป
แต่ก้อยังได้พบ ...

ยิ้มให้กับเค้า ที่ถึงจะไม้ให้จัยเรามา
แต่ก้อยังได้รับหัวจัยของเราไป ...
ยิ้มให้กับโชคชะตา
ที่ยังให้เรา ... ได้รู้จักกัน

คุณควรจะดีจัยด้วยซ้ำที่ครั้งหนึ่ง
คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว
คนที่คุณใส่ใจมากกว่าตัวคุณเอง
คนที่คุณยิ้มหัวเราะ และร้องไห้ได้อย่างมากมาย
คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้า
ก้อสามารถเปลี่ยนวันที่หมองหม่น ... ให้เป็นวันที่สดใส
เท่านั้นก้อเพียงพอแล้ว .. มิใช่หรือ ???

แต่การได้เห็นคนที่เรารัก
ได้อยู่กับใครสักคนที่เค้ารักมากที่สุด
นั่นแหละ ... คือความสุขของการได้รัก “อย่างจิงจัย”

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น